İnsanlığımı Yitirirken

Gerçek bir korkak, mutluluktan bile dehşet duyar. Ham pamuktan bile berelenir. Neşeden bile yaralanır.

Dazai’nin kendi hayatından parçalar üzerine temellendirdiği yarı otobiyografik İnsanlığımı Yitirirken, aynı zamanda son eseriydi. Yazarın gerçek ile kurguyu özenle işleyerek harmanladığı bu karanlık roman, bütün hayatını tarifsiz bir yalnızlık ve psikolojik kopuş içinde geçiren Yōzō’nun iniş çıkışlı hikâyesini ardında bıraktığı günlükleri aracılığıyla aktarıyor.

İnsanlara duyduğu korkudan doğan beğenilme çabası ile hissizlik arasında gidip gelirken yavaş yavaş kontrolden çıkan Yōzō, kendini bağımlılığın pençesinde düşmüş ve hayatına giren kadınları yarı yolda bırakmış hâlde buluyor.

 

“Dazai’nin nefret ettiğim yönü, içimde saklı kalmasını istediğim ne varsa tam da onları açığa vurması.”

―Yukio Mishima

 

“Sağlıklı bir sağduyu açısıyla bakıldığında Dazai’nin yazıları bir sapkının monologları gibi görünebilir.”

―Yasunari Kawabata

 

“Bireyin toplum normlarına uyum sağlama mücadelesi, eserin yazıldığı dönemden bu yana geçerliliğini koruyor.”

—The Japan Times